Internet łączy świat, ułatwia naukę, pracę, zdobywanie informacji i kontaktowanie się między ludźmi. Cyfrowa komunikacja ma również swoją ciemną stronę, jest furtką do innej formy przemocy, która to nie zostawia śladów na ciele, którą to trudno dostrzec
i zdiagnozować. Przed współczesną przemocą jest trudno się ukryć, zostawia ona po sobie ślad, pozostałości w psychice goją się dużo trudno niż rany na ciele. Z cyberprzemocą mamy do czynienia wtedy, gdy ktoś lub grupa osób zamieszcza w internecie treści, które krzywdzą, ośmieszają lub obrażają inną osobę. Internetowe znęcanie się, osoby te wykorzystują urządzenia umożliwiające dostęp do Internetu, jak: komputery, tablety czy smartfony.
Ten rodzaj cyberprzemocy przejawia się w nierównowadze sił – ofiarami przemocy stają się osoby, które są słabsze niż sprawcy, np. są niepełnosprawni, młodsze lub samotne, ufne w to co przekazywane jest przez Internet, a intencjonalność – sprawcy jest działaniem świadomym nakierowanym na skrzywdzenie osoby poprzez zamieszczenie na jej temat w sieci obraźliwych komentarzy, zdjęć bądź wysłanie jej niechcianych aroganckich wiadomości;
a powtarzalność – działania sprawców nie są one jednorazowe, lecz trwają jakiś czas. Zwykle cyberbullying występuje w powiązaniu z przemocą stosowaną jako dodatkowe narzędzie nękania ofiary, bardzo rzadko zdarza się, że istnieje samodzielnie.
Cyberprzemoc dotknąć może każdego, począwszy od rozpowszechniania plotek
i publikowania niestosownych zdjęć i nie kończy się na bezpośrednich groźbach, niezależnie od formy przemocy oraz tego, i nigdy nie powinna być w żaden sposób usprawiedliwiana. Cyberbullying, to rodzaj przemocy z jakim mamy do czynienia w sieci, pojęcie to wywodzi się od angielskiego słowa bullying, które oznacza „terroryzowanie, nękanie”, oraz członu cyber, odnoszącego się do Internetu i cyberprzestrzeni. Cyberbullying to zjawisko, w którym przestępca wykorzystuje komunikację cyfrową – najczęściej posty, komentarze w mediach społecznościowych, wiadomości wysyłane przez komunikatory internetowe, a także e-maile
i SMS-y, w celu poniżenia, nękania lub zastraszania innej osoby. Najczęstsze formy cyberbullyingu to: m.in. publikowanie fałszywych lub ośmieszających, często też agresywnych komentarzy, zdjęć czy filmików w internecie, upublicznianie w mediach społecznościowych prywatnych fotografii, które nigdy nie powinny tam trafić i zostały w jakiś sposób przerobione.
Cyberbullying, to jeden z najniebezpieczniejszych typów ataków internetowych, ponieważ wykorzystuje brak pewności siebie ofiary lub jej kompleksy, aby ją psychologicznie upokorzyć i zranić, takie nękanie bywa niezauważane przez otoczenie ofiary, ponieważ ta forma przemocy nie pozostawia jednoznacznych śladów znęcania się. Pozostawia głębokie rany w psychice, które często goją się trudniej niż przemoc fizyczna.
Często zadajemy sobie pytanie: ,,Jak możemy powstrzymać nękanie w Internecie”? Niestety, dopóki na świecie są niegodziwi ludzie, całkowite powstrzymanie cybernękania staje się wręcz niemożliwe, trudno także powstrzymać posty, strony czy nagrania publikowane przez te osoby i szkodzące ofierze. Zanim powstrzymamy te szkodliwe treści, to często zostaną one już skopiowane i rozpowszechnione, co oznacza, że jej trwałe usunięcie staje się wręcz niemożliwe.
Cyberbullying to zjawisko, ciągle narasta i na które w szczególności narażeni są najmłodsi użytkownicy Internetu. Ofiarami cyberprzemocy nie są tylko dzieci, ale coraz częściej nękanie w sieci stosowane jest wobec osób dorosłych. Wiele ofiar cyberprzemocy, pod wpływem masowego ataku na ich dobra osobiste, ma problemy związane z własnym zdrowiem psychicznym. Takie zachowania należy natychmiast zgłosić obraźliwe komentarze czy wulgaryzmy do organów ścigania – Policji i administratorów stron lub moderatorów forów dyskusyjnych. Jeśli jesteś ofiarą lub świadkiem tego rodzaju zachowań na stronach internetowych lub portalach społecznościowych musisz zachować kopię materiału, który widzisz na ekranie, zrób zrzut ekranu (czyli print screen), następnie wklej go w dokumencie Word lub innego edytora tekstu, zapisz i wydrukuj – to będą dowody cyberprzemocy. Należy pamiętać, że cyberprzemoc jest karalna! Cyberprzemoc to naruszenie prawa, np. groźby karalne, propozycje seksualne, publikowanie nielegalnych treści itp., powinny zostać zgłoszone na policję lub do prokuratury. W imieniu osoby niepełnoletniej zgłoszenia dokonują rodzice lub opiekunowie prawni. Kodeks karny jednoznacznie określa cyberprzemoc w Polsce za czyn zabroniony. Obecnie czyn ten podlega karze na podstawie art. 190a Kodeksu karnego „Uporczywe nękanie. Kradzież tożsamości”.
Skala tego zjawiska jest bardzo duża, ale również i jego konsekwencje, które cyberbullying powoduje. Media nagłaśniają przypadki samobójstw ofiar cyberprzemocy, po tym, jak ktoś umieścił kompromitujące ich filmy czy wpisy w sieci. Najistotniejsza w tym przypadku w obszarze przeciwdziałania internetowym prześladowaniom jest prewencja oraz świadome korzystanie z sieci, warto stosować podstawowe zasady cyberhigieny, które pomogą nam w bezpieczny sposób korzystać z możliwości jakie daje nam Internet.
Niestety, na dzień dzisiejszy nie ma skutecznych metod przeciwdziałania cyberprzemocy. Bardzo istotny jest kontakt rodziców z dzieckiem, zbudowanie zaufania tak, aby dziecko nie bało się powiedzieć o swoich problemach, a jeśli pada ofiarą cyberbullyingu należy konsekwentnie reagować, sprawę zgłosić policji, gdyż cyberprzemoc jest karalna, a brak reakcji jedynie zachęci sprawców do dalszych ataków. Pomocne zawsze jest zgromadzenie dowodów – maili, smsów, filmów – pomogą one w ustaleniu sprawcy. Bardzo ważne jest zapewnienie młodemu człowiekowi odpowiedniego wsparcia, pomocna może być wizyta
u psychologa. Ten rodzaj przemocy pozostawia ślady w psychice osoby jej doznającej
a psycholog udzieli wsparcia ofierze i nauczy ofiarę radzenia sobie z lękiem czy spadkiem samooceny.
Internet sprawia, że sieć służy rozwojowi nowych technologii, wspiera procesy nauki, umożliwia otwarty dostęp do wiedzy. Wykorzystywanie go w złym celu pociąga za sobą konsekwencje w postaci negatywnych zjawisk związanych z działalnością w cyberprzestrzeni. Działania organów ścigania oraz prewencja przedstawiana w sieci przez Ministerstwo Sprawiedliwości, Ministerstwo Cyfryzacji oraz inne organy rządowe daje widoczne efekty
w postaci dobrych zachowań w Internecie przez ich użytkowników. Następuje bezpośrednie informowanie organów ścigania, gdy takie przestępstwo zostało popełnione. Istnieje potrzeba ciągłego monitorowania zjawiska cyberbullyingu, przy coraz to powszechniejszym dostępie do Internetu, niestety rośnie także zagrożenie przemocą w sieci.