Dla osób stawiających czoło wyzwaniom dzisiejszego, nierzadko skomplikowanego świata, którego znaczna część przeniosła się do wirtualnej rzeczywistości, zrozumienie pojęcia cyberbezpieczeństwa stało się nieodzowne do bezpiecznego i świadomego funkcjonowania. Mając na uwadze, że dzisiaj Internet jest dostępny w każdym miejscu na świecie, koniecznym jest zdefiniowanie pojęcia cyberprzestrzeni, gdyż to właśnie tam będą stosowane techniki,
na których opiera się cyberbezpieczeństwo. Najprościej rzecz ujmując – cyberprzestrzeń jest miejscem wymiany danych i informacji pomiędzy użytkownikami urządzeń mających dostęp do Internetu. Z uwagi na globalny charakter i wolny dostęp dla każdego człowieka – jedynym warunkiem jest łącze internetowe, każdy – tak jak w życiu codziennym powinien znać techniki, dzięki którym zachowa bezpieczeństwo w cyberprzestrzeni. Wskazana wyżej otwartość świata internetowego jest oczywiście tym co stanowi jedną z jego największych zalet, możliwość poznawania innych kultur, wiadomości z najdalszych zakątków globu, czy utrzymywanie relacji z osobami oddalonymi o tysiące kilometrów to niewątpliwie jasne strony tego świata. Cyberbezpieczeństwem będzie zatem proces, którego ideą będzie przede wszystkim ochrona danych i systemów wewnętrznych firm, ale również danych osobowych zawartych na nośnikach każdego człowiek przed wszelkimi zjawiskami cyberprzestępczości. Będzie
to możliwe dzięki odpowiednim technikom, procedurom, a także dzięki osobom odpowiednio wykwalifikowanym do wdrażania tego typu procedur.
Należy podkreślić, iż tak samo jak w rzeczywistości, w cyberprzestrzeni nie brakuje kryminalistów upatrujących swojej szansy we wskazanych zaletach. Cyberprzestępczość
to nowy katalog czynów zabronionych, w których narzędziem lub przedmiotem przestępstwa jest komputer. Cyberprzestępcy wykorzystują swoje umiejętności techniczne w sieci
np. do zdobycia dostępu do kont bankowych, kradzieży tożsamości, szantażu czy zastraszania.
Są to często bardzo dobrze wykwalifikowani informatycy, a ich przykładowymi działaniami mogą być: wysyłanie wiadomości e-mail, które wyglądają jak prawdziwe, lecz po ich otwarciu i kliknięciu w zamieszczony link użytkownik traci kontrolę nad swoim urządzeniem a zdalną kontrolę przejmuje cyberprzestępca. Licznymi przypadkami są też szantaże czy upokarzania
w sieci innych osób poprzez gromadzenie i analizę śladów pozostawionych przez nie
w Internecie – np. odwiedzanych stron internetowych czy też informacji zamieszczanych
w mediach społecznościowych. Znane są również przypadki ataków na szerszą skalę nazywanych aktami cyberterroryzmu. Są to działania mające na celu wyrządzenie szkody
w odniesieniu do infrastruktury o istotnym znaczeniu dla gospodarki lub obronności atakowanego państwa. Przykładem może być sytuacja z lipca 2022 roku, kiedy to portale kilku wojewódzkich komend policji zostały zaatakowane przez rosyjskich hakerów. Mimo iż nie zakłóciło to działań wewnętrznych w atakowanych jednostkach to, ich portale przez dłuższy czas pozostawały niedostępne dla użytkowników.
Dzisiaj powszechnie przyjmuje się, iż świat rzeczywisty i wirtualny powinny być jednakowo uregulowane. Powagę sytuacji oraz wyjście naprzeciw zjawisku informatyzacji świata oddaje decyzja ustawodawcy o wprowadzeniu Ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa z dnia 5 lipca 2018 r. Określa ona m.in. czym jest krajowy system bezpieczeństwa, ma on na celu zapewnienie cyberbezpieczeństwa na poziomie krajowym,
w tym niezakłóconego świadczenia usług kluczowych i usług cyfrowych, przez osiągnięcie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa systemów informacyjnych służących do świadczenia tych usług oraz zapewnienie obsługi incydentów. Powyższa ustawa definiuje „incydent” jako zdarzenie, które ma lub może mieć niekorzystny wpływ na cyberbezpieczeństwo oraz wyróżnia ich różne rodzaje, w zależności od tego, czego dotyczą i jak poważna jest dana sytuacja. Stworzony przez Ustawę system cyberbezpieczeństwa ma za zadanie w szczególności zapewnienie niezakłóconego świadczenia usług kluczowych i usług cyfrowych oraz osiągnięcie odpowiednio wysokiego poziomu bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych służących do świadczenia tych usług. Wymaganiami z zakresu cyberbezpieczeństwa zostali także objęci dostawcy usług cyfrowych, czyli internetowe platformy handlowe, usługi przetwarzania
w chmurze i wyszukiwarki internetowe. Z racji międzynarodowej specyfiki tych podmiotów, obowiązki dla dostawców usług cyfrowych są objęte zharmonizowanym na poziomie
UE reżimem regulacyjnym. Ustawa odwołuje się tutaj do decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej. Więcej informacji w tym zakresie zostało zamieszczonych na internetowych stronach rządowych związanych z Ministerstwem Cyfryzacji oraz cyberbezpieczeństwem. Zamieszczono tam również wartą uwagi Strategię Cyberbezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej na lata 2019 – 2024.
Mając na uwadze powyższe informacje należy uznać, iż na poziomie krajowym ustawodawca czynnie zaadoptował się do nowych warunków jakie stworzyła cały czas rozwijająca się cyberprzestrzeń. Jednakże nie pozostaje on bierny również jeżeli chodzi
o edukację społeczną w tym zakresie, zważając na najważniejszą kwestię – zwrócenie uwagi użytkowników na zagrożenia czające się w cyberprzestrzeni oraz wskazanie skutecznych metod obrony.